Afgelopen najaar presenteerde Quicargo zich als het nieuwe platform voor het opvullen van lege vrachtruimte. Het initiatief roept veel vragen op bij transportbedrijven, blijkt tijdens een rondetafeldiscussie met circa dertig vervoerders. Zet het platform de bestaande huisvervoerders van verladers niet buitenspel? En leidt het niet tot nog lagere marges? Quicargo gaat de discussie graag aan. “Kijk naar Amazon, kijk naar Uber. Dit gaat gebeuren.”
De eerste drie maanden na de start van Quicargo laten een gestage groei van het aantal transacties zien. Meestal gaat het om relatief kleine zendingen wat aansluit bij de visie van Quicargo. De start-up presenteert zich richting vervoerders als platform dat helpt om het aantal lege kilometers te reduceren. Oprichter Avishai Trabelsi, telg uit een Israëlische transportfamilie, verwijst naar de cijfers van Eurostat, die aangeven dat in 2015 maar liefst 30 procent van de vrachtauto’s op de Nederlandse wegen zonder lading rondreed. Alleen vrachtauto’s in Cyprus, Griekenland, Ierland en Oostenrijk waren nog vaker leeg. “Transport is een sector met lage marges. De enige manier om die marges te verhogen, is de vrachtauto’s efficiënter te benutten”, verklaart Trabelsi (rechts op de foto).
Garant voor betaling
Hij demonstreert hoe Quicargo werkt. De zending die een verlader invoert, wordt automatisch gematcht met de transportplanning die deelnemende vervoerders hebben ingeladen. De best matchende vervoerders ontvangen een melding met daarin onder meer de omvang van de zending, het aantal extra kilometers en de extra tijd die de zending vergt. Zij kunnen vervolgens een bod plaatsen, waarna de verlader een uur de tijd heeft om het bod te accepteren. Pas als het bod geaccepteerd is, worden verdere details over de zending zoals het exacte laad- en losadres prijsgegeven.
Uit de zaal klinkt de vraag wat Quicargo anders maakt dan andere online platformen voor retourvrachten zoals Teleroute en TimoCom? Frank van den Heuvel, operationeel directeur van Quicargo: “Allereerst dat wij garant staan voor de betaling. Wij werken met een gesloten gebruikersgroep, waarbij wij verladers voor toelating screenen op kredietwaardigheid. Daarnaast willen wij het proces vereenvoudigen. Wan wat gebeurt er nu als een vrachtauto leeg terugrijdt? Misschien pleegt de planner twee telefoontjes om nog een retourvracht te regelen. Als dat niet meteen lukt, geeft hij het op. Met Quicargo hoeft de planner niet meer te zoeken naar passende retourvrachten, maar krijgt hij die automatisch aangereikt.”
Marges onder druk
Veel vervoerders vragen zich hardop af of platformen zoals Quicargo de marges niet nog verder onder druk zetten. Het blijft een online biedingenspel waarbij de vervoerder met het laagste bod de opdracht krijgt. Van den Heuvel antwoordt dat Quicarco vooral een platform naast de huisvervoerder wil zijn. “Denk bijvoorbeeld aan een zending van acht pallets waarop de huisvervoerder niet zit te wachten. Of denk aan een verlader die eenmalig een truck met een kooiaap nodig heeft. Behalve verladers maken ook vervoerders gebruik van het platform. Die plaatsen hun overflow op Quicargo, zodat ze niet voor een paar pallets een truck naar Groningen hoeven te sturen.”
Maar wat als een verlader via Quicargo drie keer dezelfde vervoerder aan de deur krijgt om een zending op te halen voor een lager tarief dan de huisvervoerder kan bieden? Dan is contact tussen beide partijen snel gelegd en staat de huisvervoerder alsnog buitenspel, toch? Quicargo geeft aan dat dit niet de praktijk is. “Op dit moment plaatsen onze verladers gemiddeld vier zendingen per maand, niet meer”, aldus Van den Heuvel.
“Verkeerd bezig”
Enkele vervoerders betwisten de noodzaak om lege kilometers te reduceren. Zij bieden met het primaire transport zoveel toegevoegde waarde en realiseren daarmee zo’n hoge marge, dat de kosten van een lege terugrit allang zijn gedekt. “Als je voor het rendement afhankelijk bent van die retourvrachten, ben je verkeerd bezig”, stelt één deelnemer aan de discussie. Een ander noemt de maatschappelijke verantwoordelijkheid als argument om lege kilometers te reduceren. “Anders halen we de klimaatdoelstellingen van Parijs niet. We kennen allemaal de cijfers; 25 procent van de CO2-uitstoot in Europa is afkomstig van trucks. Bovendien: willen wij nou leeg of vol rijden? Elke euro extra is er één.”
Trabelsi neemt tijdens de afsluiting van de bijeenkomst nog één keer het woord. Hij begrijpt de vragen die leven bij de vervoerders, maar geeft ook aan dat er geen weg terug is. “Dit gaat gebeuren. Kijk naar de stappen die Amazon zet op het gebied van transport, kijk naar de activiteiten van Uber. Gebeurt het niet via Quicargo, dan wel via een ander platform. Dit is één van de ‘tools to survive’, waarmee jullie extra verdiensten voor de eigen ritten kunnen creëren. Wie in deze sector wil overleven, zal efficiënter moeten worden.”
Auteur: Marcel te Lindert
