Als er één sector hinder ondervindt van de boerenprotesten die aan het begin van de zomer van 2022 Nederland in zijn greep houden, dan is het wel de transportsector. Met het blokkeren van snelwegen lopen transporten over de weg veel vertraging op en dat kost de sector al met al veel geld. Tegelijkertijd zijn de belangen van de Nederlandse boeren ook weer verweven met die van de transportsector, omdat ze voedingsproducten produceren die uiteindelijk ook achter in vrachtwagens terechtkomen. Zeker met blokkeren van distributiecentra van supermarkten zou je daarom kunnen zeggen dat men eigenlijk indirect weer zichzelf in de vingers snijdt. Dit alles geeft te denken hoe de transportsector het zelf zou aanpakken als er reden zou zijn om te protesteren.
T-shirts bedrukken, spandoeken maken en het Malieveld op?
Vrachtwagenchauffeurs zouden natuurlijk ook makkelijk wegen kunnen blokkeren. Sterker nog, één vrachtwagen met oplegger zou al een hele weg kunnen blokkeren. Maar is dat de weg om te bewandelen wetende dat je er vooral juist sympathie mee verliest én collega’s die wel doorwerken er ernstig mee hindert? Ervaring leert immers dat de publieke opinie ook beïnvloed wordt door in welke mate men zelf hinder ondervindt van de protesten. Collectief t-shirts bedrukken met een ludieke protesttekst, spandoeken maken en als uniforme groep protesteren op het Malieveld levert doorgaans meer sympathie op. Het is de koninklijke weg.
Méér indruk maken
Tegelijkertijd is het feit dat er een ergens een veld is in Nederland waar je naartoe gaat als je wilt protesteren geen sterke basis om met jouw protest echt indruk te maken. Feit is natuurlijk dat het wél macht geeft als je een land tot op zekere hoogte stil kunt leggen omdat je het als sector ergens niet mee eens bent. De kans dat de nood gevoeld wordt om tot een oplossing te komen kan groter worden als je grote hinder veroorzaakt. Dat is natuurlijk waar de boeren op inzetten. De vraag is wat er overblijft van het krediet dat je als sector hebt, ook als je wél je zin weet door te drijven.
Uiteindelijk is de vraag dus wat de vrachtwagenchauffeur die tijdens de boerenprotesten stilstaat op de snelweg denkt: ‘wat een asociale manier om je ongenoegen te laten merken’ of ‘hier kunnen wij wellicht in de toekomst ook wat mee’? Laten we hopen dat het nooit zo ver hoeft te komen dat we erachter gaan komen.
