Transportondernemers en verladers lijden jaarlijks meer dan 8,2 miljard euro aan schade door criminaliteit. Dat is een gigantische kostenpost die lastig blijkt te bestrijden. Steeds meer vracht reist multimodaal via het spoor door Europa. Dat is nu al 18 procent van het totale volume, een getal dat de komende jaren zeker nog hard gaat stijgen. Dan kan het bijna niet anders dat ook de criminaliteit in intermodaal transport stijgt. Maar cijfers en feiten ontbreken. Transportbeveiligingspecialist Imbema heeft nu een whitepaper gepubliceerd over criminaliteit in het intermodale vervoer over het spoor.
Onder de titel ‘Crime in the world of intermodal transport’ legt Imbema uit hoe met de explosieve groei van het intermodale vervoer, ook de onveiligheid van het intermodaal transport toeneemt.
Bij Imbema maakt men zich hier zorgen over. “Natuurlijk verkopen wij fysieke en elektronische oplossingen om ladingdiefstal tegen te gaan”, vertelt Sales Manager SBS, Manolo de la Fuente. “Maar het is minstens zo belangrijk dat vervoerders en verladers een helder beeld krijgen van wat er intermodaal onderweg allemaal gebeurt en hoe alles met elkaar samenhangt. Daarom zijn wij dit onderzoek gestart. We hopen dat deze whitepaper meer inzicht geeft in wat er nog op ons afkomt.”
De la Fuente noemt dit laatste omdat momenteel al ruim 18 procent van het vervoer in Europa intermodaal per trein gaat. En dit percentage zal tot 2030 nog verder stijgen. “Dan is het niet moeilijk te becijferen dat van de 8,2 miljard euro schade door criminaliteit die het wegvervoer jaarlijks incasseert, een steeds groter deel binnen het intermodale verkeer zal vallen.”
De whitepaper schetst een helder beeld van hoe het criminele organisaties lukt hun slag te slaan, na het moment dat een vervoerder zijn trailers op de trein ziet vertrekken. Want waar het transport aan de voor- en achterkant doorgaans wel goed beveiligd is, terminals zwaar bewaakt worden en chauffeurs zorgvuldig gescreend, is met name de treinreis zelf nu het zwakke punt. Want anders dan gedacht, blijken treinen onderweg vaak uren stil te staan op donkere en niet of matig bewaakte plaatsen.
Behalve dat de paper een helder beeld geeft van waar het onderweg misgaat en praktische tips geeft hoe ladingdiefstal te voorkomen, wordt het ook duidelijk hoe verschillende verladers en vervoerders tijdens intermodaal transport met criminaliteit omgaan. Bij vervoerders is er naast een gebrek aan transparantie ook een gevoel van machteloosheid. Ze doen vaak niet eens meer aangifte. Bij (grote) verladers zien we veel meer een dualistische benadering. Zij doen enerzijds aan preventie maar wegen de kosten daarvan zorgvuldig af tegen eventuele verliezen. Dit ook omdat een belangrijk deel van die verlieskosten niet bij de verlader, maar bij de vervoerder en indirect bij de samenleving op het bordje komt.
Toch is het beslist niet zo, dat er helemaal niets wordt gedaan. Integendeel. Door heel Europa zijn er lokaal veel initiatieven die succesvol zijn. Maar het is een lappendeken, waarbij een integrale aanpak en samenhang ontbreekt. Dat geeft criminelen de gelegenheid eenvoudig naar elders uit te wijken, als ze lokaal te veel hinder ondervinden. Hier ontbreekt een duidelijke integrale Europese aanpak.
Een kleine groep vervoerders maakt van het criminaliteitsgegeven juist een businesscase: ze leveren met goed beveiligde trailers en strakke protocollen, een security as a service, voor verladers die daar behoefte aan hebben.
