Pagina 42 van: TTM.nl nr.1 2022

EEN NIEUW BEGIN
Een eerste column. Hoe begin je die? Waar schrijf je over? Blik je

terug, of kijk je vooruit? Er staat voor 2022 tenslotte behoorlijk wat

te gebeuren in de sector.

Zo is inmiddels de tweede fase van het mobiliteitspakket in werking

getreden. Een fase die het nodige voor de transporteur zal gaan

betekenen. Op tachograafgebied dienen nu grenspassages te wor-

den geregistreerd en zijn ook de nieuwe detacheringsregels van

kracht. Een kleine drie weken later heeft de geduchte ‘return-home-

vehicle-rule’ zijn intrede gedaan en geldt er bij cabotageritten een

zogenaamde cooling off-periode van vier dagen. Daarnaast is

Nederland voornemens om ook het voor- en natrans-

port bij intermodaal vervoer onder cabotage te laten

vallen.

Het zijn allemaal regels die moeten gaan zorgen voor

een verbetering van de verkeersveiligheid, gelijk-

waardige arbeidsomstandigheden voor de chauf-

feurs en een eerlijkere concurrentie. Echter, sinds de

dag dat het maatregelenpakket bekend werd

gemaakt is er kritiek. Kritiek die vooral ziet op de

praktische uitvoerbaarheid van het maatregelenpak-

ket. Of beter gezegd, de onuitvoerbaarheid daarvan.

Daarnaast zijn er grote twijfels of de maatregelen

wel het beoogde effect zullen hebben. Men beoogt

namelijk ook het protectionistische beleid in veel

lidstaten tegen te gaan. En juist daar wordt in mijn

optiek de plank met de nieuwe regels voor cabotage

en intermodaal vervoer volledig mis geslagen. Het zal de komende

maanden voer voor discussie zijn.

Ondanks al die ontwikkelingen in het vooruitzicht sta ik ook even stil

bij de gebeurtenissen in 2021. Of beter gezegd, dé gebeurtenis in

2021 die voor altijd in het geheugen gegrift zal staan. Het is 15 febru-

ari 2006. Net uit de banken van de universiteit begin ik mijn eerste

werkdag bij Vallenduuk Transport Advocaten. Het was een bijzon-

dere sollicitatieprocedure. Na een vrij ontspannen gesprek met Han

Vallenduuk schoven zijn dochter Valérie en Patrick Bobeck aan. Het

werden de pittigste momenten die ik ooit in een sollicitatieproce-

dure heb mogen ervaren. Niet zozeer vanwege het juridische vragen-

vuur. Het waren de persoonlijke vragen waarmee mij het vuur aan de

schenen werd gelegd. Patrick was namelijk niet op zoek naar zomaar

een advocaat. Hij was op zoek naar meer. Hij zocht een advocaat die

met onverwachte situaties om kon gaan. Iemand die zich niet

zomaar uit het veld liet slaan. Iemand waar hij op kon bouwen.

Iemand die hij kon vertrouwen. Dat vertrouwen kreeg hij.

Het is 8 juli 2020. Ik zit aan de lunchtafel met Patrick en we discussi-

eren over de vraag of het zojuist aangenomen mobiliteitspakket zal

brengen wat het belooft. ‘Deels’, aldus Patrick. ’Let maar op. Dat ze

die lonen gelijk willen trekken is één ding. Maar waar het straks echt

om zal gaan zijn de belastingen en sociale premies. Dát zal de ‘end-

game’ gaan worden. Mark my words’.

Patrick krijgt gelijk. Zoals zo vaak. Netto onkostenvergoedingen, nu

nog een groot deel van het salaris van de Oost-Europese chauffeur,

zullen straks belast gaan worden. Polen is de eerste en er zullen meer

landen volgen. De sociale dienst in Bulgarije besluit om geen

A1-verklaringen meer af te geven voor werknemers

die in Duitsland gaan werken. ‘Zie je nou, Kevin. Ik

zei het toch. De strijd om de belastingen en sociale

premies is begonnen’.

Het is 11 oktober 2021. Een gitzwarte dag als mij het

verschrikkelijke nieuws bereikt dat Patrick ongenees-

lijk ziek is. Het duurt even voordat het nieuws echt is

ingedaald, maar al snel komt het besef dat het echt

vreselijk mis is.

In de weken daarna leef ik tussen hoop en vrees. Je

klemt je vast aan de kleine lichtpunten die je hoort.

De realiteit is echter bikkelhard. De laatste keer dat

ik Patrick spreek, halen we nog wat herinneringen

op. Onze bezoeken aan Polen. Zo trots dat we daar

een kantoor hebben opgezet. De behaalde successen

in zaken die onmogelijk leken. De compliancy-dien-

sten die we hebben bedacht om transportbedrijven voor te bereiden

op de mobility package. Onze squashavonden. De heerlijke scherpe

discussies aan de lunchtafel. We nemen afscheid met een knuffel en

een boks. ‘Spreek je later gappie’, niet wetende dat dit al de laatste

keer zou zijn.

Patrick Bobeck. De vraagbaak waar je altijd terecht kon. Spitsvondig,

intelligent, een visionair. De laatste nieuwtjes, komende ontwikkelin-

gen, wat de toekomst zou brengen. Niemand wist dit zoals hij. Een

wandelende encyclopedie. Een mentor. De Wikipedia die wél altijd

klopte. Maar deze toekomst had niemand voorspeld. Op 25 novem-

ber 2021 namen we definitief afscheid. Het was een prachtige dienst.

Het is zondag 20 februari 2022. Mijn eerste column voor TTM.nl. Ik

blik vooruit en kijk terug. Het waren mooie tijden. Ik zal je nooit

vergeten en weet dat je er trots op zou zijn dat jouw columns voort-

gezet zullen worden. Al zal het zonder jou nooit meer hetzelfde zijn.

Kevin Vierhout | advocaat-partner te Haarlem, www.vallenduuk.nl

“

“

recht

42 | maart 2022 TTM.nl

42_vallenduuk.indd 42 02-03-2022 14:06