De gemeente Rotterdam wil dat in 2020 het goederenvervoer in de binnenstad geheel emissievrij. Een mooi doel, maar dat is het anno 2017 nog lang niet. Het nieuwe transportbedrijf Breytner is juist opgericht om 100 procent elektrisch goederen af te leveren. TTM.nl bezocht Breytner en maakte zelf een distributierit met de Emoss elektrische truck. [INDEX – TTMnl2017_2_18]
Bijna 10 maanden is transportbedrijf en logistiek dienstverlener Breytner nu operationeel. Het bedrijf wordt geleid door broer en zus Marie-José en Jeroen Baartmans en is een samenwerking met Vlot Holding, maar ook met partners als onder meer Transport Service Schelluinen, Condor Verhuizingen, EVO en TLN.
Marie-José Baartmans: “Jeroen en ik komen uit een transportfamilie. Een aantal jaar geleden hadden we plannen om weer te gaan ondernemen, maar dan wel innovatief. De luchtproblematiek hier in Rotterdam zette ons aan het denken. Die is alleen op te lossen met elektrisch vervoer. Sterker nog, de gemeente wil in 2020 alleen nog maar elektrisch goederenvervoer in de stad. Dat is het doel. Daarom hebben we ons verbonden aan Green Deal 010 Zero Emission Stadslogistiek.” Daarna begon de zoektocht naar partners en klanten. “En we begonnen te rekenen, want we wilden schone stadslogistiek, maar er moest wel een businesscase zijn.”
Dropdichtheid
Die businesscase vond Breytner in een concept dat de first mile heel duidelijk en essentieel scheidt van de last mile. “Hier in de Waalhaven, bij Condor Verhuizingen, hebben we een hub gemaakt. Onze partners, waaronder een groot kledingwarenhuis en een Zweedse meubelgigant, leveren daar hun wissellaadbak met goederen aan. De wissellaadbakken worden in de nacht gewisseld en ’s morgens gaan de bakken met twee 19 tons elektrische trucks van Emoss routes rijden”, vertelt Baartmans. “Dat gaat met twee man op de truck, één chauffeur, één bijrijder. Let wel, twee man, maar wel alleen voor de last mile. In een reguliere opzet, waarbij first en last mile niet gescheiden zijn, is zo’n bijrijder in de pendel niet erg functioneel, maar je bent wel loonkosten aan hem kwijt. “De optimalisatie kan overigens per klant sterk verschillen. Het kan ook gezocht worden in een hogere servicegraad, of als kapstok gebruikt worden om een efficiënter bestelproces ergens te forceren. Er zijn dus diverse mogelijkheden”, aldus Marie-José. De routes bevinden zich in groot Rotterdam, tot aan Dordrecht aan toe. “De dropdichtheid is groot, dus het zijn veel kleine stukjes die we rijden. Per dag rijdt een truck van ons 80 tot 130 km. Dat kan makkelijk, want de actieradius ligt op 180 tot 200 km per dag. ’s Nachts worden de trucks hier op het terrein opgeladen. We hebben laadpalen hier op het terrein, die worden gevoed met zonne-energie”, aldus Marie-José.
TGM
De trucks van Breytner zijn dus van het merk Emoss. Dat bedrijf bouwt haar EMS 1820, het voertuig dat Breytner gebruikt, op basis van een MAN TGM. De accucapaciteit van de EMS 1820 van Breytner is 200 kWh, het vermogen van de elektromotor bedraagt 230 kW. Het koppel is begrenst op 3400 Nm. Opladen gaat bij Breytner met 380 V 63 A. Er zijn twee laders aan boord van elk 22 kW. In een kleine 5 uur zitten de accu’s weer helemaal vol. De auto is verder net zo geconfigureerd als een ‘normale’ distributietruck. Ook een onderschuiflaadklep ontbreekt dus niet.
Duurder
Een nadeel van de Emoss trucks is dat ze vooralsnog drie tot vier keer zo duur zijn als een dieseltruck. “Daarom is goed calculeren belangrijk”, benadrukt Baartmans nog eens. “Nadruk op de last mile, een rijstijl die is aangepast op het voertuig, een precies geplande route, permanente monitoring, we pakken het professioneel aan. En ja, er zit natuurlijk wat steun bij van de gemeente Rotterdam, maar er is een businesscase. We kunnen kostendekkend opereren. Mooi is dat na tien maanden we dermate succesvol zijn dat er minder scepsis is. Banken willen nu ineens wel praten, nieuwe klanten melden zich. We gaan later dit voorjaar twee nieuwe vrachtwagens in gebruik nemen, weer van Emoss, maar dan gebaseerd op de Mercedes-Benz Antos”, vertelt Marie-José trots.
Rit
Vanuit het Waalhaven-district gaan we op zoek naar de Emoss distributietruck, die we volgens planning vinden bij het Shell tankstation aan het Hofplein. Daar staan chauffeurs Bastian van der Stel en Wilco Kippersluis net te lossen. Half op het trottoir, maar ja, je moet wat met zo’n toch best wel grote vrachtwagen. De Emoss EMS 1820 is circa 10 meter lang. De wissellaadbak is voorzien van belettering van Transport Service Schelluinen, de truck zelf heeft een fraaie blauwe-lucht-met-wolkjes wrapping. De chauffeurs rollen na het lossen de roldeur van de wissellaadbak en we kunnen vertrekken. Achter het stuur van de Emoss ziet het er bekend uit: het is gewoon een MAN interieur, maar dan met een Emoss-logo op het stuur. Ook de handrem is hetzelfde, de draaiknop die vroeger de transmissie bediende kan nu alleen in voor- en achteruit, dus in no-time rijden we. Weer over het Hofplein, over de Coolsingel. Daar lijkt het alsof men het stadhuis al blinkend heeft gepoetst voor de huldiging van de aanstaande landskampioen, maar als wij er rijden valt er (nog) niets te juichen. Nou ja, behalve dan dat het stadhuis met uitsluitend emissievrije voertuigen nooit meer zo zwart als roet wordt als een paar jaar geleden. Via de Coolsingel en de Schiedamsedijk gaan we over de Erasmusbrug. De Emoss krijgt de elektrische krachten snel op het asfalt, het is zelfs geen enkele moeite om met deze auto te snel te rijden, ook al is de wissellaadbak halfvol. Ondanks het hoge gewicht remt de auto goed af op de motor onderaan de brug. De voetrem gebruiken is amper nodig, maar dan moet je wel een geoefend chauffeur zijn, en al te veel uitrollen kan het overige stadsverkeer ook hinderen. We lossen wat Zweedse zelf-in-elkaar-zet-meubels op de Polderlaan en maken een stop op de Draaischijf. Het blijft heerlijk rustig in de cabine, en de chauffeurs geven dan ook grif toe dat ze eigenlijk nooit meer terug willen naar een dieseltruck. De wendbaarheid van de Emoss is gelijk aan die van enig andere 19 tons truck met distributie-opbouw. We gaan weer terug door Zuid, over de Erasmusbrug en maken nog een stop op de Schiedamsesingel voor we koers zetten naar de Nieuwe Binnenweg, waar we het stuur van de Emoss weer teruggeven aan Wilco en Bastian.
Zero emissie in de stad. Breytner voldoet met de Emoss trucks precies aan wat gemeenten willen. Het is daarom niet gek dat de interesse van andere steden van Rotterdam evident is. “We zouden met de nieuwe trucks kunnen uitbreiden naar Delft en Den Haag, maar ook in Amsterdam zijn ze geïnteresseerd. De businesscase die we nu hebben kunnen we ook elders neerzetten, en die wordt alleen maar beter”, blikt Marie-José Baartmans vooruit. “Over een paar jaar kunnen grote fabrikanten elektrische distributietrucks in serieproductie nemen. Dan gaan de aanschafprijzen hopelijk naar beneden en wordt de exploitatie nog beter.”
TEKST & FOTO’S: ARJAN VELTHOVEN
